คอรัปชั่นเป็นคำพูดที่เราได้ยินกันมาตั้งแต่เด็กโดยเฉพาะประเทศที่ถูกมองว่ายังไม่สามารถพัฒนาไปไหนได้ไกลก็เพราะภายในประเทศเกิดการคอรัปชั่นกันนี่เอง ประเทศไทยเองแม้ว่าจะเป็นประเทศที่ไม่ได้ด้อยพัฒนาแต่ก็ยังเป็นประเทศที่กำลังพัฒนามายาวนานแล้วเหมือนกัน ส่วนหนึ่งต้องยอมรับว่าสาเหตุที่ทำให้ประเทศไทยเป็นแบบนี้ก็เพราะเกิดปัญหาคอรัปชั่นขึ้นนั่นเอง สิ่งเหล่านี้ส่งผลให้เมื่อมีการจัดอันดับประเทศที่มีการคอรัปชั่นในประเทศมากที่สุดประเทศไทยก็ติดอันดับกับเขาด้วยเหมือนกัน
สาเหตุที่ประเทศไทยติดอันดับโลกเรื่องการคอรัปชั่น
จากการจัดอันดับล่าสุดขององค์กรเพื่อความโปร่งใสนานาชาติ หรือ ทีไอ ได้มีการจัดอันดับความโปร่งใส่ประจำปี 2559 ที่มีการถูกจับตามองอย่างใกล้ชิดว่าประเทศไหนจะเป็นประเทศที่มีอันดับการเปลี่ยนแปลงแย่ลงไปจากปีก่อน ซึ่งสามารถวิเคราะห์สาเหตุที่เกิดขึ้นได้ด้วยเหมือนกันว่าทำไมถึงได้เป็นแบบนั้น รายงานดัชนีภาพลักษณ์การคอรัปชั่น หรือ ซีพีไอ ล่าสุดยังได้มีการอ้างอิงข้อมูลผลสำรวจจากหลากหลายองค์กร อาทิ ธนาคารโลก, ธนาคารเพื่อการพัฒนาแห่งแอฟริกา, อีโคโนมิสต์อินเทลลิเจนซ์ยูนิต และอื่นๆ อีกหลายองค์กรได้มีการจัดเรียงลำดับภาพลักษณ์ในเรื่องของการทุจริต 176 ประเทศ โดยไล่คะแนนไปตั้งแต่ 0-100 แต่ละคะแนนจะเท่ากับโปร่งใสน้อยหรือเรียกได้ว่ามีการคอรัปชั่นมานั่นเอง
สำหรับประเทศไทยถือว่ามีอันดับคะแนนที่แย่ลง โดยคะแนนความโปร่งใสของไทยลดเหลือเพียง 35 คะแนน อยู่ในอันดับที่ 101 ซึ่งจากจุดนี้ทำให้เราสามารถวิเคราะห์สาเหตุที่ทำให้ประเทศไทยติดอันดับแย่ลงเกี่ยวกับการคอรัปชั่นได้ในทันที โดยสาเหตุที่ทำให้เมืองไทยยังคงติดอันดับในเรื่องการคอรัปชั่นมาจากภาพลักษณ์การคอรัปชั่นกับความวุ่นวายเกี่ยวกับเรื่องของการเมือง น่อกจากนี้ในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการกดขี่ปราบปรามคอรัปชั่นและด้านต่างๆ ของรัฐบาลแต่ก็ยังไม่ได้ผลอย่างที่ควรจะเป็น, การขาดการตรวจสอบอย่างอิสระคือยังไม่มีองค์กรใดที่จะสามารถตรวจสอบได้อย่างชัดเจน และการลดทอนในเรื่องของสิทธิเสรีภาพเนื่องจากยังไม่สามารถจัดการเลือกตั้งได้ สิ่งเหล่านี้ทำให้เกิดการบ่อนทำลายความเชื่อมั่นของคนในประเทศ แม้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่จะเน้นการแก้ไขปัญหาในเรื่องของการคอรัปชั่น แต่ทั้งนี้ก็ยังคงปกป้องเกี่ยวกับอำนาจของกองทัพและขาดการตรวจสอบรัฐบาลที่ดี ตรงจุดนี้ถูกมองว่าอาจเป็นอุปสรรคสำหรับการคืนอำนาจการปกครองสู่ประชาชนตามระบอบประชาธิปไตย ร่างรัฐธรรมนูญฉบับดังกล่าวไม่สามารถทำได้อย่างเสรี ฝ่ายค้านรณรงค์หาเสียงไม่ได้ ประชากรบางคนถูกจับกุม รัฐบาลยังคงห้ามสังเกตการณ์เกี่ยวกับการลงประชามติ รวมถึงปราศจากการควบคุมตรวจสอบจากองค์กรอิสระและการอภิปรายที่เคร่งครัด
